روانشناسی بالینی

# معرفی # روان‮شناسی بالینی شاخه‌ای از روان‮شناسی است که به درک، پیش‌بینی و درمان نابهنجاری، ناتوانی و آشفتگی‌های شناختی، هیجانی، ‏زیست‌شناختی، روان‌شناختی، اجتماعی و رفتاری کمک می‌کند و در گستره وسیعی از جمعیت‌های در جستجوی درمان کاربرد دارد. ‏روان‮شناسی بالینی پرطرفدارترین گرایش مجوعه روان‮شناسی است که با ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات بالینی شدید تا مشکلات ‏جزئی فردی که به نحوی عملکرد فرد را در زندگی با مشکل مواجه کرده است سروکار دارد. غالب کارهای روان‌شناس بالینی در راستای ‏درمان، تشخیص، آموزش و پژوهش است. نقش‌های شش‌گانه آن عبارت است از: ارزیابی و تشخیص، مداخله و درمان، مشاوره، آموزش و ‏نظارت بر کار روان‌درمانگر‌ها، پژوهش و مدیریت. ‏ # توانایی‮ها و مهارت‮های لازم # علاقمند به دانستن چگونگی و دلایل رفتار دیگران، علاقمند به کمک به دیگران در حل چالش‌ها، خوش‌برخورد بودن، صبور بودن، ‏آشنایی با زبان انگلیسی # مقاطع بالاتر تحصیلی # فارغ‌التحصیلان روان‮شناسی می‌توانند در گرایش‮های زیر در مقطع کارشناسی‌ارشد به ادامه تحصیل بپردازند:‏ روان‮شناسی بالینی، روان‮شناسی بالینی کودک و نوجوان، روان‮شناسی خانواده درمانی، روان‮شناسی صنعتی و سازمانی، روان‮شناسی ‏عمومی، سنجش و اندازه‮گیری، روان‮شناسی اسلامی، روان‮شناسی و آموزش کودکان استثنایی، روان‮شناسی تربیتی، مشاوره در 4 ‏گرایش، راهنمایی و مشاوره، روان‮شناسی اسلامی # کاربرد این رشته و وضعیت بازار کار # فارغ‌التحصیلان در این گرایش می‌توانند به عنوان مشاور در سازمان‮ها و ادارات مختلف مشغول شوند، در مراکز ترک اعتیاد به عنوان ‏درمانگر و یا مدیر موسسه فعالیت کنند، نویسنده کتاب و یا مقاله در مجلات و نشریات تخصصی باشند، در مهدکودک‌ها به عنوان مربی ‏و مدیر فعالیت کنند، در مراکز سالمندان مشغول به کار شوند و یا با ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر به درمان بیماران در بیمارستان‮های ‏روانی بپردازند. ‏ نکته: فارغ‌التحصیلان این گرایش لازم است قبل از کار مشاوره از سازمان نظام روان‮شناسی و مشاوره ایران مجوز بگیرند.