معرفی:

روانشناسی بالینی شاخه‌ای از روان‌شناسی است که به درک، پیش‌بینی و درمان نابهنجاری، ناتوانی و آشفتگی‌های شناختی، هیجانی، زیست شناختی، روان شناختی، اجتماعی و رفتاری کمک می‌کند و در گستره وسیعی از جمعیت‌های در جستجوی درمان کاربرد دارد. روان شناسی بالینی پرطرفدارترین گرایش مجوعه روان شناسی است که با ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات بالینی شدید تا مشکلات جزئی فردی که به نحوی عملکرد فرد را در زندگی با مشکل مواجه کرده است سروکار دارد. غالب کارهای روان شناس بالینی در راستای درمان ، تشخیص ، آموزش و پژوهش است. نقش‌های شش گانه آن عبارت است از: ارزیابی و تشخیص، مداخله و درمان، مشاوره، آموزش و نظارت بر کار روان‌درمانگر‌ها، پژوهش و مدیریت.

توانایی‌ها و مهارت‌های لازم:

علاقه‌مند به دانستن چگونگی و دلایل رفتار دیگران، علاقه‌مند به کمک به دیگران در حل چالش‌ها، خوش برخورد بودن، صبور بودن، آشنایی با زبان انگلیسی

مقاطع بالاتر از کارشناسی:

فارغ‌التحصیلان روانشناسی می‌توانند در گرایش‌های زیر در مقطع کارشناسی ارشد به ادامه تحصیل بپردازند.

روانشناسی بالینی، روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، روانشناسی خانواده درمانی، روانشناسی صنعتی و سازمانی، روانشناسی عمومی، سنجش و اندازه گیری، روانشناسی اسلامی، روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، روان شناسی تربیتی، مشاوره در 4 گرایش، راهنمایی و مشاوره، روانشناسی اسلامی

کاربرد این رشته و وضعیت بازار کار:

فازغ التحصیلان در این گرایش می‌توانند: به عنوان مشاور در سازمان‌ها و ادارات مختلف مشغول شوند. در مراکز ترک اعتیاد به عنوان درمانگر و یا مدیر موسسه فعالیت کنند. نویسنده کتاب و یا مقاله در مجلات و نشریات تخصصی باشند. در مهدکودک‌ها به عنوان مربی و مدیر فعالیت کنند. در مراکز سالمندان مشغول به کار شوند و یا با ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر به درمان بیماران در بیمارستان‌های روانی بپردازند.

نکته: فارغ‌التحصیلان این گرایش لازم است قبل از کار مشاوره از سازمان نظام روان شناسی و مشاوره ایران مجوز بگیرند.