مطالعات جدیدی در رابطه با میزان مصرف دخانیات در دانشجویان و دانش آموزان کشور انجام نشده و مطالعهای که وجود دارند جدید نیستند.
در سال 78 مطالعهای در ایران بر روی جمعیت دانشجویی در رابطه با میزان مصرف دخانیات در آنها انجام شد که مشخص شد جامعه دانشجویی مصرفکننده شبیه آمار جمعیت بالای 15 سالی هستند که دخانیات استعمال میکنند.
در حال حاضر 25 درصد از مردان و 4.5 درصد زنان قلیان و سیگار مصرف میکنند، این آمار مربوط به دخانیات است اما بیشتر در دنیا و ایران تمرکز فعالیتها بر روی سیگار است.
مصرف دخانیات در دانشآموزان و قانون کنترل آن:
در این زمینه نیز متاسفانه تحقیقات جدیدی انجام نشده است، البته شیوع مصرف سیگار در بین دانشآموزان کشور خیلی بالا نیست و بیشتر سایر انواع مواد دخانی که بیشتر قلیان است را مصرف میکنند.
البته مشکل مصرف بالای قلیان فقط مختص دانشآموزان و دانشجویان ایران نیست بلکه مشکل کل جامعه بوده و حتی در کشورهای خاورمیانه نیز مطرح است، چرا که در این منطقه قلیان پیشزمینه فرهنگی دارد و به همین دلیل مصرف آن شایع است.
آب قلیان اثری بر ترکیبات مضر دود ندارد
در رابطه با قلیان باورهای غلطی وجود دارد، خانوادهها تصور میکنند مصرف آن بیخطر است چرا که دود از آب رد میشود و در نتیجه ضرر کمتری دارد در حالی که اینگونه نیست و آب در قلیان اثری روی ترکیب دود قلیان نمیگذارد.
زمانی که توتون با ذغال میسوزد دودی حاصل میشود که دمای بالایی دارد و بسیار خشک است، این دود مخاط و ریه فرد را میسوزاند، اما وجود آب باعث خنک شدن دود میشود و آن را دارای رطوبت میکند. تنها تاثیر آب این است که دود قابل تحمل میشود اما روی ترکیبات مضر آن اثری ندارد.
تعارف قلیان از سوی خانوادهها برای نزدیک شدن به فرزندان
باور غلط دیگری که در این زمینه وجود دارد همراهی خانوادهها در مصرف جمعی قلیان است، متاسفانه حتی در سفرهخانهها و خانواده مصرف قلیان برای دوست شدن والدین با فرزندان رواج پیدا کرده و آنها قلیان را به فرزندان تعارف میکنند.
مصرف قلیان در فرزندان و کودکان به دلیل نیکوتین اعتیاد ایجاد میکند و این در حالی است که تهیه قلیان برای فرزندان سخت است، به همین دلیل به دلیل اعتیاد ایجاد شده به سمت مصرف مواد سهلالوصول مانند سیگار میروند.
زنگ خطر مصرف سیگار در 60 درصد جامعه زده شد
بنابراین پیشبینی میشود طی سالهای آینده مصرف قلیان به دلیل اعتیاد نیکوتین به مصرف سیگار تبدیل شود، این در حالی است که 60 درصد جامعه کشور در دوره سنین کودکی، نوجوانی و جوانی است که این یک خطر محسوب میشود.