معرفی رشته شنوایی سنجی

معرفی:

شنوایی‌شناسی، علم شناخت و مطالعه شنوایی و اختلالات آن و یکی از رشته‌های گروه علوم پزشکی است. کارشناسان این رشته برای شناسایی و پیشگیری از اختلالات شنوائی از نوتوانی، درمان با تمرینات ورزشی و بازتوانی حس تعادلی استفاده می‌کنند. این کارشناسان در حیطه کار تخصصی خود در دعاوی قضایی نیز به ارائه نظریات فنی می‌پردازند.رشته‌ شنوایی‌شناسی‌ دارای‌ چهار حیطه‌ اصلی‌ است‌ که‌ عبارتند از:

1ـ ارزیابی‌ و تشخیص‌ اختلالات‌ شنوایی‌ و تعادل‌

2ـ پیشگیری‌ و حفاظت‌ شنوایی‌، که‌ به‌ بررسی‌ آلودگی‌های‌ صوتی‌ کارخانجات‌ و مراکز پر سروصدا می‌پردازد و تلاش‌ می‌شود تا خسارت‌های‌ ناشی‌ از آلودگی‌ صوتی‌ به‌ حداقل‌ برسد.

3ـ توانبخشی‌ شنوایی‌، که‌ شامل‌ ساخت‌ و تجویز انواع‌ قالب‌ گوش‌ و تجویز و ارزیابی‌ وسایل‌ کمک‌ شنوایی‌ مانند سمعک‌ می‌شود.

4ـ آموزش‌ به افراد کم‌ شنوا و ناشنوا، که‌ در این‌ حیطه‌ شنوایی‌شناس‌ به‌ فرد کم‌ شنوا طرز استفاده‌ از سمعک‌ را آموزش‌ داده‌ و او را با اصوات‌ مختلف‌ آشنا می‌سازد و به‌ ناشنوا لب‌ خوانی‌ و گفتارخوانی‌ را آموزش‌ می‌دهد.

توانایی‌‌ها و مهارت‌های لازم:

دقت‌، لازمه‌ رشته‌ شنوایی‌شناسی‌ است‌. چرا که‌ اگر یک‌ شنوایی‌شناس‌، آزمایش‌های‌ مورد نیاز را به دقت‌ انجام‌ ندهد، حتی‌ می‌تواند باعث‌ یک‌ عمل‌ جراحی‌ بی‌دلیل‌ شود. همچنین‌ دانشجوی‌ شنوایی‌شناسی‌ باید به‌ علم‌ فیزیک‌ علاقه‌مند باشد و به‌ علوم‌ تشریح‌ و فیزیولوژی‌ به‌ ویژه‌ در زمینه‌ شنوایی‌ احاطه‌ داشته‌ باشد.

مقاطع بالاتر از کارشناسی:

کارشناسی ارشد  در رشته‌های شنوائی شناسی، زبان شناسی و کودکان استثنائی

کاربرد این رشته و وضعیت بازار کار:

فارغ‌التحصیلان این رشته می‌توانند در زمینه‌های زیر مشغول بکار شوند:

الف) فعالیت در مراکز شنوائی شناسی خصوصی، دولتی، و مراکز دانشگاهی، بیمارستانها، درمانگاهها و مجتمع‌های توانبخشی ،کارخانه‌ها و مراکز صنعتی جهت ارزیابی صوت و  اثرات و پیشگیری از آن،  مدارس (عادی و استثنائی) و خانه‌های بهداشت

ب) تاسیس و دریافت مجوز کلینیکهای خصوصی و مؤسسات شنوائی شناسی با همکاری مسؤلین فنی

ج)  فعالیت در زمینه‌های آموزشی در دانشگاهها و مراکز تربیت معلم

د)  فعالیت در زمینه‌های تحقیقاتی در مؤسسات مربوطه

ه) فعالیت درمراکز مشاوره وابسته به سازمان بهزیستی و نظایر آن