شنوایی شناسی

# معرفی # شنوایی‌شناسی، علم شناخت و مطالعه شنوایی و اختلالات آن و یکی از رشته‌های گروه علوم پزشکی است. کارشناسان این رشته برای ‏شناسایی و پیشگیری از اختلالات شنوائی از نوتوانی، درمان با تمرینات ورزشی و بازتوانی حس تعادلی استفاده می‌کنند. این کارشناسان ‏در حیطه کار تخصصی خود در دعاوی قضایی نیز به ارائه نظریات فنی می‌پردازند. رشته‌ شنوایی‌شناسی‌ دارای‌ چهار حیطه‌ اصلی‌ است‌ که‌ ‏عبارتند از: 1ـ ارزیابی‌ و تشخیص‌ اختلالات‌ شنوایی‌ و تعادل‌ 2ـ پیشگیری‌ و حفاظت‌ شنوایی‌، که‌ به‌ بررسی‌ آلودگی‌های‌ صوتی‌ ‏کارخانجات‌ و مراکز پر سروصدا می‌پردازد و تلاش‌ می‌شود تا خسارت‌های‌ ناشی‌ از آلودگی‌ صوتی‌ به‌ حداقل‌ برسد. 3ـ توانبخشی‌ شنوایی‌، ‏که‌ شامل‌ ساخت‌ و تجویز انواع‌ قالب‌ گوش‌ و تجویز و ارزیابی‌ وسایل‌ کمک‌ شنوایی‌ مانند سمعک‌ می‌شود. 4ـ آموزش‌ به افراد کم‌ شنوا و ‏ناشنوا، که‌ در این‌ حیطه‌ شنوایی‌شناس‌ به‌ فرد کم‌ شنوا طرز استفاده‌ از سمعک‌ را آموزش‌ داده‌ و او را با اصوات‌ مختلف‌ آشنا می‌سازد و ‏به‌ ناشنوا لب‌‮خوانی‌ و گفتارخوانی‌ را آموزش‌ می‌دهد. ‏ # توانایی‮ها و مهارت‮های لازم # دقت‌، لازمه‌ رشته‌ شنوایی‌شناسی‌ است‌. چرا که‌ اگر یک‌ شنوایی‌شناس‌، آزمایش‌های‌ مورد نیاز را به دقت‌ انجام‌ ندهد، حتی‌ می‌تواند باعث‌ ‏یک‌ عمل‌ جراحی‌ بی‌دلیل‌ شود. همچنین‌ دانشجوی‌ شنوایی‌شناسی‌ باید به‌ علم‌ فیزیک‌ علاقمند باشد و به‌ علوم‌ تشریح‌ و فیزیولوژی‌ به‌ ‏ویژه‌ در زمینه‌ شنوایی‌ احاطه‌ داشته‌ باشد. ‏ # مقاطع بالاتر تحصیلی # کارشناسی‌ارشد در رشته‌های شنوائی‌شناسی، زبان‌شناسی و کودکان استثنائی ‏ # کاربرد این رشته و وضعیت بازار کار # فارغ‌التحصیلان این رشته می‌توانند در زمینه‌های زیر مشغول به کار شوند:‏ الف) فعالیت در مراکز شنوائی‌شناسی خصوصی، دولتی و مراکز دانشگاهی، بیمارستان‮ها، درمانگاه‮ها و مجتمع‌های توانبخشی، کارخانه‌ها ‏و مراکز صنعتی جهت ارزیابی صوت و اثرات و پیشگیری از آن، مدارس (عادی و استثنائی( و خانه‌های بهداشت ب) تأسیس و دریافت ‏مجوز کلینیک‮های خصوصی و مؤسسات شنوائی‌شناسی با همکاری مسؤلین فنی ج) فعالیت در زمینه‌های آموزشی در دانشگاه‮ها و ‏مراکز تربیت معلم د) فعالیت در زمینه‌های تحقیقاتی در مؤسسات مربوطه ه) فعالیت درمراکز مشاوره وابسته به سازمان بهزیستی و ‏نظایر آن